Gerçek olamayacak kadar güzel bir rüyaya araladım gözlerimi... Evet görmek için tutuştuğum şeylere kapamak yerine rüyaya uyandım. Mayıs güneşi yavaş yavaş yükselirken bulutların arasından aralık pencereden zarif bir esinti ürpertiyordu tenimi... Kar tanesi gibi uçuşan kiraz çiçekleri dans ediyordu rüzgarla... Burnumda aşk kokusu, parmaklarımın ucunda aşkın sıcak teni, kulaklarımda dünyanın en güzel şarkısının
ritmi atıyordu... Ne güzel atıyordu yüreği...
Uyanmak istemiyordum ama zaten uyanıktım, uyandığım rüya bitmesin istiyordum. Uyusam mı acaba? Uyusam bir daha uyanmasam bitmez değil mi? Biter mi?
Kolları sarmalamış dokunuşuna yanıp tutuşan serkeş bedenimi... Sanki her santimim teslim olmuş, boyun eğmiş parmak izlerine...
Gerçek olamayacak kadar güzel bir rüyaya araladım gözlerimi... Kokusu burnumda, parmak uçları omzumda, Sağır oldu kulaklarım yüreğinin sesi olmayana, Allahım bu nasıl bir rüya...
Kımıldadı usulca, hiç sesimi çıkarmadım, "biraz daha nolur biraz daha" diye diye çırpındı yüreğim... Saçlarıma gömülü burnu terk etti önce beni, ardından kolları hareket etti. Sokuldum iyice, gözlerimi sımsıkı kapayıp bu rüyaya uyumak istedim. Uyuyamadıkça öfkelendim, öfkelendikçe çaresizleştim, çaresizleştikçe de...
Gözyaşlarım ıslattı sımsıkı kavradığım tenini öyle sıkı tutuyordum ki bitmesin, hiç bir yere gitmesin istiyordum. Adım çıktı sesinden... Cevap veremedim, adımı her söylediğin de bu kadar mı güzel olur bir isim diyorum... Yine sesleniyor endişeyle, Neden ağlıyorsun diye soruyor, düğümlendiği yere bir de hıçkırıklar ekleniyor. Rüya diyorum fısıltıyla... "Rüya mı gördün kötü bir rüya mı gördün" gözlerime baktığında kitleniyorum nefes almayı unutuyorum sanki, başımı sallıyorum hayır anlamında...
Konuşmamı bekliyor ama sesimi soluğumu bulamıyorum bir türlü, "Güzel bir rüya gördüm gerçek olamayacak kadar güzel" diyorum dudaklarımın değmek için delirdiği dudakları kıvrılıyor "Niye ağlıyorsun ki o zaman?" Diye soruyor bir düğüm daha...
"Uyandım" diyorum...
Ben hep sana uyandım...
